Week 2: Australian Cowboy

Elke woensdag is het voor mij Spindag, dat wil zeggen dat ik mezelf op het ritme van muziek helemaal afbeul op een soort hometrainer. Wat het extra zwaar maakt is dat de fietsen staan opgesteld op 30 cm van elkaar in een benauwd hok. Resultaat is dat er na 10 minuten fietsen al een plas zweet onder m'n fiets ligt en dat m'n buurvrouwen nat worden van mijn gespetter. Ik zie ze afvragen waar die jongen zonder conditie in dat flitsende fietspakje nou helemaal mee bezig is.

Deze training vindt plaats onder de bezielende leiding van een fietsende Crocodile Dundee met bijbehorend accent en tattoo. Ik heb al een paar keer bij hem aangegeven dat ik echt kapot ga van de hitte en dat ik eigenlijk best een goede fietser als ik voldoende zuurstof toegediend krijg. Als oplossing heeft hij bedacht dat hij een deur openzet en dat ik voor de deuropening mag gaan zitten.

Vandaag uitgeprobeerd maar motortje raakt nog oververhit ondanks dat ik op een gegeven moment in een volledig doorweekt pakje op de fiets zat en dat het zweet van mijn voeten zich een uitweg baande door mijn schoenplaatjes heen waardoor er zich onder mijn schoenen een bruine plas vormde van een combinatie van zweet, modder en roest. Geen lekker gezicht maar ja dan moeten ze maar de boel maar een keer goed ventileren.

Groot nadeel van spinnen is dat je geen rijwind hebt zoals op de weg en dat is lastig als je een luchtgekoelde motor hebt zoals ik. Je kunt er zoveel water ingooien als je wilt maar toch blijf ik last houden van oververhitting. Tweede nadeel is dat de fiets niet beweegt. Vooral als je op de pedalen staat is dit wennen. Voordeel is wel dat je tijdens het staan gewoon je bidon kunt pakken om te drinken. Dit hoef je op je racefiets niet te proberen!

Maar ja tijdens de 100 Cols tocht zal het af en toe ook wel erg warm en benauwd zijn en ligt de snelheid op de steile klimmen niet hoger dan een kilometer of zeven waardoor er bijna geen rijwind is. Best goede training dus dat spinnen.