Week 1 Toms Terrein

Het aftellen kan gaan beginnen. Het jaar 2006 waarin het allemaal moet gaan gebeuren is begonnen. De laatste weken kreeg ik van m'n fans steeds meer vragen naar mijn trainingsarbeid. Ze werden een beetje zenuwachtig van alle trainings schema's van m'n teamgenoten van de 100-cols tocht en dachten dat ik nog niet begonnen was. Dat ik op schema lig kan ik niet zeggen want ik train op gevoel maar het gevoel begint steeds beter te worden.

Vandaag (zondag ) weer gemountainbiked in Driebergen. Normaal gaan Wilco en Tom ook mee maar Wilco had wel weer eens zin om op de weg te fietsen en Tom belde om 08.00 uur op dat er een aantal spaken van zijn achterwiel loszaten. Stelletje prutsers. Maar goed het voordeel van zo'n georganiseerde tocht is dat je toch wel genoeg bikers tegenkomt om te verschalken. Vandaag m'n nieuwe shirt met lange mouwen aangedaan die ik gisteren met Tommie bij Hopmans aangeschaft heb. Werkt perfect bij temperaturen van rond het vriespunt. Veel beter dat een termojack waarin je gewoon helemaal leegloopt van het zweet. Ook had ik m'n Tom Boonen bril opgedaan tegen tranende ogen maar dat helpt geen reet want het zweet loopt toch wel in je ogen en de glazen beslaan. Ik heb sowieso een hekel aan hulpstukken die het gevoel met de fiets en de ondergrond wegfilteren. Als ik een bril draag heb ik het idee dat ik achter glas alles moet gadeslaan en dat ik geen deel uitmaak van m'n omgeving. Een beetje alsof je achter een beeldscherm zit. Ook handschoenen nemen een deel van de informatie weg die je nodig hebt om scherp te kunnen sturen. Alleen als het echt vriest zijn te op zich wel nuttig want anders voel je helemaal niks meer.

Maar goed het parkoers lag er weer prachtig en droog bij. De route ging deze keer over rechte paden een aangezien het droog was kon je goed doorrijden. Het was echt Toms terrein. Als Tom een rechte weg ziet dan gaat de turbo erop. Ik houd persoonlijk meer van iets technischer parkoersen met veel bochten en modder is ook geen bezwaar. Steeds als ik na een bocht weer uitkeek op een lang recht stuk moest ik aan Tom denken en hoe hij mij zou proberen eraf te rijden.

Omdat ik om 09.15 vertrokken was waren er weinig coureurs in het veld en kon ik lekker m'n eigen ritme rijden. Zo heel af en toe dook er in de verte een shirtje op waar je je op kunt richten en naar toe kunt rijden. M'n Boonen bril had ik al lang afgedaan dus ik reed op de snelle gedeeltes met een waas van de kou voor m'n ogen. Of kwam deze waas door m'n killersinstinct wat altijd opdoemt als ik op iemand jaag. Helemaal bloeddorstig is het als je een hele groep kunt inhalen. Je moet dan wel naast het pad gaan rijden door een diep bladerdek waar boomstronken kunnen liggen. Goed uitijken dus wat lastig is als het donker is in het bos en je een waas voor je ogen hebt. Wat mij ook altijd gebeurt als ik een groepje heb inhaald is dat ik de route pijltjes mis en dus ook de afslagen. Dan kan de inhaalrace weer opnieuw beginnen wat verbaasde blikken oplevert bij mijn verschrikte prooien.

Laatste vijf kilometer gingen helaas over de verharde weg. Zal waarschijnlijk wel weer een bordje gemist hebben gezien de tijd van 1 uur en 45 min over 45km.