Etappe 8
Beauville-Marciac
145 km, 27.7gem.

Vandaag een etappe vergelijkbaar met die van gisteren. Op de kaart leek het wederom vlak te worden maar stiekem bleef het op en neer gaan. Meteen vanaf de camping was het vol in de beugel om het gat uit te komen waar de camping in lag. Vandaar ook dat we gisteren geen bereik hadden om de heldenverhalen de ether in de sturen. Altijd lekker om na 300m al verzuurde benen te hebben. Daarna mochten gelukkig de de berg afsuizen waar Beauville bovenop lag. De enige officiële berg van vandaag was de Puymirol die na 15 km opdoemde. Net voor de beklimming dook Tom ineens de berm in, waarschijnlijk om een spuit te zetten in zijn stijve linkerbeen. Uit de routebeschrijving bleek dat de beklimming maar 2km lang was dus dat was echt iets voor een klapper zoals ik. Eerste gedeelte dus met 26km/u omhoog totdat na de bocht de weg nog steiler werd en de benen alle power al verloren hadden. Het gat was inmiddels gelukkig al gemaakt met Sandor en de bolletjes trui was vandaag voor mij.

De rest van de dag dus geen officiele cotes of cols meer, dus werd er besloten zelf de koers dan maar hard te maken. Omdat Wilco's motor na de Puy Marie nog steeds niet lekker loopt besloot hij er vandaag een rustig dagje van te maken. De rest van de mannen dus kop over kop in een landschap dat gelukkig weer deed denken aan de Ardennen. Grote plaat naar beneden dus en zien waar je uit komt op de volgende helling, heerlijk! Ook was het vandaag gelukkig minder warm dan gisteren en regende het zelfs af en toe.

Na 10 km klappen was het de bedoeling een bruggetje te nemen. Het bruggetje was echter niet meer en een schans ontbrak om het riviertje alla Dukes of Hazzard te nemen. Dezelfde weg terug dus waar we Wilco weer tegenkwamen.

Intermezzo Luc en Lars
Even terugkomende op het gisteravond ontbreken van het etappeverslag van de dag, hetgeen al door enkele lezers was opgemerkt, helaas was er weinig of geen ontvangst. Lars heeft vandaag langs de kant van de weg gezorgd voor het verzenden van het verslag van gisteren. Mensen we blijven proberen jullie van up to date informatie te voorzien maar helaas is in Frankrijk het bereik niet altijd even best.

Maar goed het dynamische duo had zo op het oog vandaag een overgangsetappe. Tenminste daar ging het op lijken. Hoofdzakelijk N-wegen. Het vetrek van de camping beloofde het meest enerverende te worden. De beklimming was een goede test voor de camper waar hij glansrijk voor is geslaagd. De rit was inderdaad saai en het was lekker om even onder de mensen!!!! te zijn in de grote Carrefour-supermarkt, waar we eindelijk voor Wilco ISO-star hebben gevonden. Het zoeken naar broekenvet voor Tom en met name Jeroen blijkt toch een veel groter probleem te zijn. Veronderstelt mag worden dat dit toch wel te vinden is in een grote supermarkt waar zelfs racefietsen en kleding worden verkocht. Nee hoor. Dus op zoek naar een sportzaak. Gevonden in Agen, Go Sport. In de winkel niets kunnen vinden dus Luc maar eens vragen. Dit werd toch wel een probleem, leg in gebaren maar eens uit wat broekenvet is tegen iemand die absoluut geen andere taal dan Frans beheerst, overigens dat neem ik aan aangezien het vermoedelijk een allochtoon in Frankrijk was. Ik zal niet uitleggen hoe de gebaren taal ging maar ik neem aan dat iedereen zich daar een beeld van kan vormen. Anyway hij besloot er toch een andere verkoper bij te halen die het meteen begreep en mij verwees naar de Pharmacy. Een nieuwe poging in de komende dagen waard.

Aangezien er weinig te beleven was besloot navigator Luc bestuurder Lars even te testen door hem het centrum van een dorp, Lectoure, in te sturen terwijl we er wederom omheen hadden gekund. De straatjes waren bijzonder smal en de mensen zaten op terrasjes op trottoir en aan de zijkant van de weg. De camper manoeuvreerde ongeveer 30 centimeter langs de lunchende mensen. De Right to Play posters op de zijkant van de camper werden met veel aandacht gelezen. Onder het motto “Geen problemen, maar uitdagingen “ hebben we dit obstakel overwonnen.

Uiteindelijk aangekomen op de camping in Marciac staat Luc morgen een kleine uitdaging te wachten, namelijk wegrijden van de plek. Het bleek dat bij het achteruit rijden de wielen al weer begonnen te slippen. Dit betekent dat we vooruit weg zullen moeten onder allerlei laaghangende takken. De campingbaas, Engelsen, voorzag echter geen probleem, hij had zelfs een trekker. Overigen hebben we een prachtige dubbele plek en staan we weer dicht bij het washuis. Tot zover de etappe van vandaag. We zien uit naar de Pyreneeën. Ook wij zijn benieuwd hoe wij deze door gaan komen. De jongens zien er nog goed uit na de eerste volle week. Natuurlijk zijn er pijntjes, maar het lijkt er op dat ze deze nog goed de baas kunnen. Tot morgen.

Vervolg heroïsche verhaal
Na een paar uur volle bak achter elkaar aangejaagd te hebben en Rene de eerste lekke band van de tocht te gunnen in Castera-Verduzan (omdat dat zo lekker klonk) een pannekoek gegeten met een capootje om toch een beetje dat vakantie gevoel te krijgen (wijze les van VK). De bediening was trouwens ook een hele verademing. Ze had zo ontsnapt kunnen zijn uit Sandor's bus met Zweedse vrouwen.

Afgeladen met voldoende energie voor lichaam een geest konden we weer verder voor de laatste 50km. Benen bleven goed aanvoelen en veel koppel bij een laag toerental in overvloed, wat je in dit soort terrein nodig hebt. Tom bleef ook goed meespelen ondanks dat een Turbo dij vastgelopen was. Sandor kan na een week trainen ineens ook goed mee in dit terrein. Rene's knieen beginnen ook steeds meer te wennen aan zijn power dus dat komt ook wel goed. En als Wilco's motortje weer goed is afgesteld kan het echte werk in de Pyreneeën gaan beginnen!

Ps Tammo, ik wed dat ik de Tourmalet sneller afdaal met de fiets dan jij met een RS4! Kom maar op als je durft. En Jannie, met helm natuurlijk.

Au revoir,

Jerome Le Klappeur

Quote: "Een meester had een karbouw. De hoorns, die ver uiteen stonden, brachten hem op de gedachten dat hij, als het hem lukte ertussen te gaan zitten, hetzelfde zou ervaren als wanneer hij op een troon zou zitten. Op zekere dag, toen het beest lag te suffen, ging hij erop af en deed wat hij al zolang wilde. Op dat zelfde moment kwam de karbouw overeind en gooide hem ver van zich af. Zijn vrouw, die het zag gebeuren, begon te huilen. "Huil niet," zei de meester zodra hij bekomen was van de val. "Het doet dan wel pijn, maar ik heb mijn droom verwezenlijkt." (Paulo Coelho

In het gastenboek lezen we nog steeds opmerkingen over hoe de sponsor een col actie nu verder gaat. De actie loopt natuurlijk nog steeds. Hoe meer geld we ophalen voor Right to Play des te meer kinderen in Ghana geholpen kunnen worden! Het is voor ons echter niet meer mogelijk om de pagina waarop de cols staan aan te passen, vandaar dat er ook geen namen meer achter de lege cols komen te staan. De cols kunnen gesponsord worden door een berichtje in het gastenboek te plaaten of het formulier op de sponsor een col pagina in te vullen. Bij terugkomst zullen we de sponsoring verder afhandelen. Je naam staat niet achter de col, maar je helpt er wel de kinderen in Ghana mee. En daar gaat het uiteindelijk toch om bij deze actie. Via deze weg bedanken we iedereen nogmaals voor de donaties en alle andere berichtjes om ons te steunen!

Terug naar etappe verslagen >>