 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Dag 5 Etappe 5. Tja, wat valt er voor nieuws te vertellen? Dat we gisteravond rijst gegeten hebben ipv pasta? Of dat we Lullo's gekeken hebben, die nog steeds steengoed is en tot veel gelach aanzet?Of dat rond 22.00u het licht uitgaat? Of dat Tom vandaag weer gewoon als eerste boven is? Dat er weer kilo's voedsel door heen gaan? Dat de begeleiding weer perfect is? Hoewel, vandaag waren we eensgezind over de shirts: het blauwe team shirt werd unaniem gekozen. Nee, het circus heeft zijn draai gevonden en de caravaan trekt verder door Frankrijk alsof het al jaren routine is. Een spoor van indruk achterlatend bij de Franse bevolking door vriendelijk te groeten en de grootse prestaties. Deuren gaan open, stemples worden gehaald en bidons worden gevuld bij de lokale horeca. De pers staat in grote getale te wachten bij de camping om de grote meneren te interviewen. De bus met zweedse m ..... nou ja laat maar. De soigneurs staan klaar met weer een lading worstjes. Fantasie slaat nu door, laten we gewoon beginnen bij het begin.
Om 8.30u staan we weer klaar voor 147km, richting de Cantal/Auvergne. Opnieuw een lastige etappe omdat we serieus moeten klimmen met de Cote de Procureur (14km) en de Cote du Mirial (16km) en een moeilijkheidsgraad van 2.6 (Mont Ventoux is met 12.4 het moeilijkst). Om 8.35 werd door Luc het "depart virtuel" gegeven door middel van de dagelijkse foto.Opnieuw fris maar een strak blauwe hemel met zon. Ideale weersomstandigheden dus. Rene blijkt behoorlijk last van de knie te hebben en we besluiten om rustig en groupe de eerste berg op te rijden. We vervolgen onze weg over glooiende, kronkellende en rustige Franse wegen op plaatsen waar je normaal nooit komt. De Fransen blijkbaar ook niet getuige de vervallen en verlaten dorpjes die we passeren. De Cote du Procureur illustreert het typische landschap waar we rijden: vulkaan park. Lange klim en gelijkmatig oplopend met een procentje of 5/6. Tom geeft niets prijs en zet ook deze col op zijn naam na een lange strijd met Jeroen en Sandor. Wilco dieselt gewoon door en Rene komt ondanks alles nog redelijk goed boven. De Cote de Jaladif en de Cote de Mirial lieten geen ander beeld zien..... Rond 13.15u werd het tijd om de camper weer op te zoeken, dit maal op de brug net voor Brioude. De renners arriveerden 15 minuten eerder dan de camper maar dat verhinderde een goede, uitgebreide lunche niet. Opnieuw hulde aan het dynamische duo L&L. Intermezzo Luc en Lars Even terugkomen op de quote van gisteren. Voor diegenen die zich afvragen wat of wie Scooter is volgt nu de oplossing: Scooter is een band met ravemuziek ofwel oerend harde muziek dat past bij een stevige autorit. Stevig zijn de ritten, ook vandaag weer. Zoals al voorspeld zou de dag dat we niet op tijd bij de bevoorrading zouden zijn spoedig komen. En inderdaad vandaag hebben we het niet gered. Oorzaak lag voor een deel in een klein stukje verkeerd rijden. Gisteren nog een kwartier te vroeg en nu een kwartier te laat (7 km verschil) en dat op die afstanden.
Onze rit was fantastisch. We hebben vandaag voor het eerst haarspeldbochten en 10 % gereden op smalle D-wegen. Natuurlijk moesten we weer iets anders doen wat anderen zouden laten, namelijk met de camper (7 m lang, 2,50 m breed en 3,25 m hoog) door het centrum van Brioude, waar vrachtauto's van 10 m worden geweigerd en er een mooie weg om de stad is speciaal voor grote voertuigen. Het was dan ook niet verwonderlijk dat voorbijgangers verbaasd naar ons keken in de wel zeer nauwe straatjes met ook nog allerlei obstakels. Het laatste stuk dachten we snel te kunnen doen en lekker op tijd in de zon te kunnen zitten, maar helaas was de beoogde camping gesloten en de beste optie was ongeveer 10 km verder, gelukkig enigszins in de buurt van de route. Helaas........ rijden de coureurs nu één col meer. De gevonden camping in Murat is weer goed. Sanitair is netjes en dichtbij, één van de eisen die de coureurs stellen. De barbeque zal hier zeker goed gaan smaken. Tijdens het etent zal trouwens het wedijveren wel weer in volle hevigheid losbarsten. Dit is een verhaal apart en daar komen we zeker een dezer dagen op terug. Nog even met de woorden van Mart Smeets afsluiten: "Chapeau jongens, respect voor het bedwingen van al de beklimmingen, want de cols staan weliswaar op de site maar er zijn veel meer beklimmingen die niet staan vermeld, het is immers nergens vlak. Met luc en Lars gaat alles goed en tot morgen. Vervolg van het heroische verhaal: We "pedellen" rustig verder in de Auvergne en jeugdherinneringen komen weer boven. Zo ben ik reeds 2 jaar Vic-sur-Cere op vakantie geweest (ik denk '94/'95) en juist, toen fietste ik ook al. Ik heb het toenmalige route schema nog helder voor de geest met de klim naar St. Julien-de-Jordanes (1400m, stukken 20%), vervolgens de Puy Marie (1589m), een mooie snelle afdaling met als slot de klim naar het skidorp Prat du Brouc (1450m). Of die keer dat we met m'n ouders, broertje en zusje de top van de Puy Marie te voet bedwongen ..... Mijn vader, stoer als ie is, zou dat wel even doen. Ik denk dat ie nog steeds spierpijn heeft! Nooit gedacht hier nog eens met een camper en wat vrienden rond te koersen. Any way, het laatste gedeelte van de etappe zou met 55km en een klimmetje niet al te lasig zijn en uitbollen (wielerterm voor "rustig uitrijden") naar Neussargues was het motto. Totdat ook ik besloot om mijzelfeens te testen op de Cote de St. Poncy. In eerste instantie kwam de reactie van het peloton laat op gang door kettingproblemen van Jeroen, maar Tom zou nog steeds geen kado's uitdelen en Sandor was niet van plan om nog eens geklopt te worden. In een boeiend schouw spel werd er alles uit de kast gehaald en werd er gestreden voor elke meter. De strijd om de tweede plaats werd nipt in het voordeel van Sandor beslist, ik werd derde, maar belangrijker, ik heb Jeroen achter me kunnen houden en het Sandor lastig kunnen maken. Mijn vorm blijkt vrij aardig te zijn en dat is een goede uitgangspositie om morgen (Puy Mary) en de Pyreneeen met vertrouwen tegemoet te zien. Na een korte afdaling kregen we een SMS van L&L dat de camping in Neussargues dicht is en dat er alternatieven gezocht zouden worden. Een kleine tegenvaller wat dit betekent omrijden en dus extra kilometers. En juist, omrijden daar hebben we een hekel aan. Desondanks weer een goede camping minucipal in Murat! Op naar het grote werk morgen met de eerste echte klim naar de Pas-du-Peyrol (Puy Marie). Via deze weg wil ik graag iedereen bedanken voor de leuke, positieve reacties op het gastenboek en de waardering voor de stukjes. Quote van de dag: "De wandelaar ziet de natuur, de fietser ervaart de natuur" (Marc van den Bossche) Groeten Wilco PS, Inge, hou vol, ik ben hopelijk op tijd thuis. Ik denk elke dag aan jullie!
|
Goede doel: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
