 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Dag 4 Het is nu echt begonnen. Vandaag was de eerste dag dat verstoppen niet meer mogelijk was. De spanning zorgde er dan ook voor dat we vanochtend om 7 uur al naast ons bed stonden. Met anderhalf uur voor de start was er alle tijd om de dagelijkse rituelen -eten, toiletbezoek, routebespreking, eten voor onderweg pakken en de ‘pakjes' aantrekken- uit te voeren. Het bepalen welk shirt gedragen gaat worden, is iedere avond tijdens het eten een discussiepunt. Wilco heeft natuurlijk helemaal gelijk dat we eigenlijk in een Meetshirt moeten rijden, maar ja dat mag ik van Patries niet meer. Hierbij sluiten we deze discussie af. Voor vandaag was er gekozen voor de regenboogtrui, wat bij de start een minder geslaagde keuze leek aangezien het bewolkt was en maar een graad of 15. Het maagdelijk wit komt dan toch iets minder mooi over. Ja, we lijken net een stel Italianen hier. Gedurende de dag werd het weer gelukkig steeds beter, 25 graden en zon.
Om 8.30 uur dan eindelijk op de fiets. Rechts de camping af en direct omhoog. De eerste klim van de dag. Engroupe zijn we rustig omhoog gereden om warm te worden. In de afdeling kwamen we het eerste opstakel van de dag tegen. Een kudde koeien had besloten een deel van het 100 cols parcours af te leggen. Verschrikt keken ze achterom, wielrenners hadden deze koeien waarschijnlijk nog nooit gezien, dus het tempo in de kudde werd omhoog gegooid. Na enkele units op de weg gedeponeerd te hebben, waarom gaan deze beesten niet gewoon in hun weiland naar de wc, werden ze een weiland in gedreven.
Het tweede opstakel van de dag volgde vrij snel. Een hond langs de weg zag in de kuiten van Rene wel een lekker maaltje. Ook dit ging gelukkig allemaal goed. Er volgde vervolgens nog een 6-tal colletjes van 4 de categorie, alvorens het derde opstakel van de dag voor ons opdoemde. De cote de croix de signy, een klim van 2 de categorie. De eerste echte klim van deze 100 cols tocht. Na het vele testen van mijn teamgenoten op eerdere cols besloot ik hier mijn benen te testen. Om een lang verhaal kort te maken, de test is geslaagd. De benen voelden goed en boven op de col stond een bankje in de zon waar ik rustig kon wachten op de Mannen. Dit is vakantie! Na 112 km stond de camper perfect geparkeerd langs een mooie afdaling. De bevoorrading kon weer plaats vinden.
Intermezzo Luc en Lars De rijdende wasserette!!! Na gisteren even een stukje te hebben geschreven besloten dat het misschien wel leuk is om eens wat anders te lezen dan over fietsen en afzien en zo... Dus vanaf gisteren zullen het dynamische duo iedere dag iets melden, of ze wat te melden hebben........ Goed vandaag begon het er eindelijk op te lijken dat we een beetje regelmaat beginnen te ontdekken. Programma is als volgt: Luc staat om 7.30 op, Lars om 08.00 uur. We zien met lede ogen hoe de coureurs de restanten van de vorige avond naar binnen werken en daarnaast nog wat nieuw geproduceerd voer. Na afloop van dit ochtendritueel is de camper weer in dezelfde staat als de avond ervoor. Om 08.30 uur zwaaien we coureurs uit en gaan vervolgens aan de slag met het opruimen, afwassen, tentjes afbreken, jawel u leest dit goed het dynamische duo slaapt in tentjes, evt. afrekenen en wegrijden rond 09.30 uur. Na vertrek direct op zoek naar een supermarkt om weer nieuwe voorraden in te slaan. Daarover later meer. De jongens hadden gisteren de was gedaan. Gevolg natte was en helaas droogt deze niet gedurende de nachtelijke uren die toch nog tamelijk koud en vochtig zijn. De was op de wasrekken gewoon in de camper, vastzetten met tassen en dergelijke. Je raadt het al natuurlijk blijven die rekken niet staan en het is maar goed dat de camper smal is zodat niet alles op de grond terecht komt. Ook vandaag weer de nodige ervaringen opgedaan met autorijden, gelukkig geen smalle wegen of zandpaden maar wel omleidingen die niet zijn aangegeven waardoor we weer naar de plaats toereden waar we vandaan zijn gekomen. Tijdens het rijden kom je dan ook nog eens tot de conclusie dat de te volgen weg toch teveel bochten heeft en klimmetjes waardoor het wel erg moeilijk wordt om voor de coureurs op de bevoorradingsplaats te komen. Uiteindelijk is dit gelukt en konden we de was nog even buiten zetten op een parkeerplaats waar we de coureurs konden voorzien van eten en drinken. Gisteren waren we er net een half uur en vandaag was het maar een kwartier. Het zal dus wel binnenkort zijn afgelopen met tussentijdse bevoorrading. We blijven het nog wel even proberen. De camping in St. Antheme was gauw gevonden en voldeed aan ieders wensen. Toilet met bril, warme douche, weinig bezoekers. Het aankomstritueel begint ook vaste vormen te krijgen. Eerst even rusten en wat drinken daarna brood met knakworsten, weer rusten en later de avondmaaltijd. Hier komen we later nog wel op terug. Foto: Wasserette L&L
Vervolg van het heroische verhaal Na de lunch was het nog 47 km tot de camping. Eerst natuurlijk de afdaling afmaken. Vervolgens een vlak stuk naar de voet van de laatste klim van de dag. Deze klim werd er 1 om nooit te vergeten. Rene's knieblessure begon helaas weer op te spelen. Hij is dus ‘rustig' de 15 km omhoog gereden. Jeroen, Sandor en ik reden vervolgens een straf tempo omhoog. Door een schakelfout van Jeroen kwam hij achterop te zitten. Ik voelde me sterk dus besloot op Jeroen te wachten. Vanwege de klimprestaties gedurende de eerste dagen reedt Sandor het zelfde tempo door. Ik reed Jeroen terug naar Sandor. We hoorde wat gehijg en gekraak en werden voorbij gereden door Wilco. Ja jullie lezen het goed, Wilco had zijn 18 gevonden en was zich aan het testen. Jeroen kon zich niet inhouden en demarreerde naar het wiel van Wilco. Sandor begon toch enige stress te krijgen. Verliezen van Jeroen viel al zwaar, maar van Wilco………. Ik riep naar Sandor dat hij rustig in mijn wiel moest blijven en dat alles goed zou komen. 7 km voor de top viel Wilco stil. Sandor en ik kwamen bij Jeroen in het wiel. Het tempo werd iets opgeschroefd om Wilco definitief te lossen. Een paar km later moest Jeroen lossen. Sandor zag zijn kans om voor het eerst deze tocht een top 2 positie te bereiken. Op 1 km voor de top schakelde ik op, en op, en op. Ik hoorde Sandor schakelen en .7 sec later een beschaafde f***. Het werd dus een tweede plek. Al met al een mooie slotklim waar gestreden werd om iedere meter! Er volgde een korte afdaling, waarna de camping municipal perfect aan de route lag. Dit keer een municipal met warme douches en normaal toilet. Niets te klagen dus. De camper stond weer perfect klaar. Het voelt al alsof we weer thuis komen. Wat een heerlijk gevoel is dat na een dag fietsen!
Quote van de dag:"It is nice to be important, but it is more important to be nice" (Scooter) Ciao Tom
|
Goede doel: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
