Etappe 27
Champagney - Ste. Marie aux Mines
160 km, 25,8 gem.

Prémezzo Luc en Lars

Na een heerlijke rustige nacht zonder regen of onweer stond de voorlaatste etappe voor de deur. Voor Luc betekent dit dat zijn stuurkunsten tijdens deze 100 Cols na vandaag niet meer vertoond hoeven te worden. Jammer, want die kunsten waren best leuk. Fijn, want het zit er bijna op en we kunnen weer naar onze naasten. Lars heeft nog een leuke dag voor de boeg als chauffeur, de slot-etappe waar we besloten hebben het laatste deel achter de jongens te blijven.

De camping waar we afgelopen nacht hadden gestaan kan omschreven worden als één van de mindere. Het sanitair was absoluut niet om over naar huis te schrijven, hetgeen we dus ook niet gaan doen. Gauw de spullen opgeruimd en weg. Afspraak was dat we de coureurs niet zouden ontmoeten aangezien het een korte etappe zou gaan worden, tenminste als mijn angst niet zou worden bewaarheid, namelijk het ontbreken van de camping bij Les Lacs, maar daarover later meer.

Vanmorgen was het vertrek van de jongens opgewekt, ondanks het feit dat er toch een paar aardige klimmen in zaten. Ook wij vertrokken in opperbeste stemming, we zouden namelijk vandaag voor een deel de 100 Cols route rijden en nog een ander deel waar we bijzondere herinneringen aan hebben, namelijk de eerste gezamenlijke motortocht van het dynamisch duo. Overigens heeft Luc dat deel afgelopen april ook met Linda gereden. Tijdens die beide tochten hebben we de Vogezen aangedaan en vandaag zouden we daar een deel van rijden met onze camper.

Het eerste deel van de route voerde ons over de Col du Ballon D'Alsace. Een mooie beklimming, ook voor een camper. Een fijne brede weg waar je rustig in de drie naar boven kan toeren. Mooie lopende bochten. Onderin zeer lommerrijk en bovenin steeds minder bomen. We hadden niet verwacht de jongens te zien, maar vlak onder de top achterhaalden we Rene en boven gekomen zaten de jongens op een muurtje te wachten. Na even gekletst te hebben afgesproken dat wij een stuk naar beneden zouden rijden om op een mooi overzichtelijk stuk van de afdaling filmopnamen te maken van de daalkwaliteiten van de jongens. Zo gezegd zo gedaan. Lars heeft met de videocamera van Sandor mooie beelden gemaakt. Daarnaast nog enkele foto's, wellicht voor de site. De jongens kwamen in stijl naar beneden. Prachtig om in de volledig stille natuur alleen de razende bandjes te horen (wellicht ook te horen op de opgenomen film). Overigens daar hadden we het gisteren nog over, als die bandjes eens konden praten…..

Onderaan de afdaling hebben wij de route verlaten en zijn via Le Thillot en het mooie La Bresse naar Gerardmer gereden. Daar hebben het Lac Gerardmer rond gereden om vervolgens te beginnen met de beklimming van de Col de la Schlucht. Helaas was de weg afgesloten en moesten we langs de meertjes Lac Longemer en Lac Retournement via een andere route de col op. Eenmaal boven wel kunnen genieten van de prachtige afdaling richting Münster. Kort voor Münster namen we de D 48 richting Col du Wetstein. Hier begint onze aanbeveling van de dag. De D48 tot aan onze camping in Ste. Marie aux Mines. Tussendoor de prachtige Col du Calvaire beklommen met vlak onder de top een prachtig meer, Lac Blanc.

Ik zou nog even terug komen op de campingjacht. Eigenlijk zouden we hier een camping hebben moeten vinden. Dit was dus niet het geval. Twee opties waren mogelijk namelijk 4 of 5 km afwijken van de route en afdalen naar Orbey, met afdaling 9 tot 13 %, die ze dan morgenvroeg weer eerst op zouden moeten, of 30 km door op de route. Even de opties sms-en naar de coureurs. Het laatste was de keus van de coureurs, heerlijk de laatste dag dus ook 30 kilometer korter.

Goed, bij het meer parkeerden we de camper nagenoeg in een vol bepakte fiets. Laat deze fiets nu van de 100 Cols rijder zijn die we op de derde of vierde dag ook al hadden ontmoet. Wat is Frankrijk toch klein… Er moet wel bij gezegd worden dat hij niet de totale tocht rijdt maar dat hij slechts een deel onderneemt. Zijn onderneming is een prestatie op zich. Rijden met volle bepakking, ieder dag zijn boodschappen doen, iedere dag tent op– en afbreken. Het is gewoon een andere manier van fietsen, toeristisch fietsen.

Nadat we het meer hadden verlaten volgden nog enkele mooie stukken weg. De route gaf nog vier cols aan, maar ze waren niet allemaal geïndexeerd en bleken dus meer afdalend bereikt te worden. Neemt niet weg dat er tussendoor dan wel weer af en toe moest worden geklommen hetgeen je dan net niet verwacht. Maar goed, de camping werd snel gevonden. Bij aankomst meteen regen en onweer en net voor de eerste coureurs binnen kwamen werd het droog en scheen de zon weer. De camping is een drie-sterren met zwembad en goed sanitair. Het lijkt in ieder geval weer op een echte camping.

Vanavond is de laatste avond dat we als team samen zijn. Morgen is het wellicht anders. Aangezien Ria vooraf geld had gesponsord aan het team voor een paar gezellige avonden, waaronder de beruchte Col d'Osquich avond, werd besloten deze avond lekker weer uit eten te gaan. Gezellig en heerlijk. Geen pasta meer bij de camper, dus ook geen pasta in de ochtend in de grote paëlla-pan.

Morgen, tja morgen, wat gaat deze ons brengen? Hoe zal het onthaal zijn voor deze kanjers? Hoe opgelucht zullen ze zelf zijn? We gaan het allemaal zien en meemaken, zoals we blij zijn de hele onderneming te hebben bijgewoond. Kom op helden, nog één dag……..

Groet van het dynamische duo.

Heroïsch verhaal

De voorlaatste dag belooft een hele zware te worden. Ga maar na, achtereenvolgens staan de Col du Ballon d'Alsace (1 e ), Grand Ballon (buiten categorie) en de Collet du Linge (1 e ) op het programma. Zo'n beetje alles wat de Vogezen aan fietsplezier te bieden hebben in 130km geperst.

Op de Ballon d'Alsace, die lekker loopt a een procentje of 5-6, gebeurt wat eigenlijk niet kan gebeuren: Tom komt niet als eerste boven. Jeroen gaat er vol voor en komt heel knap op kop naar boven gebuffeld. Le Grimpeur lost zijn belofte na vele jaren in. Sandor heeft weer allerlei praat in de trant van: ‘als ik in die ene bocht extra had aangezet dan had ik er misschien nog bij kunnen komen, maarja ik dacht toch het is wel een redelijk gat etc etc.'. Tom blijkt te hebben verdeeld en geheerst. Hij heeft Jeroen onderaan de klim duidelijk gemaakt dat als die hard genoeg zou rijden, dat de klim dan voor hem zou zijn. De natte plekken die achterblijven op de boomstam waar hij na aankomst boven op heeft gezeten geven aan dat hij zo hard te keer is gegaan dat er een hoop sappen zijn vrijgekomen. Wat moet (of wil) je er nog meer over zeggen? Ik kom gewoon boven, niets meer niets minder, niet goed niet slecht.

Na een niet ter zake doend vierde categorie klimmetje tussendoor is het tijd voor de laatste buitencategorie klim van de 100 cols tocht: de Grand Ballon. Met 15 km niet heel erg lang maar wel voorzien van een aantal steile stukken. De volgorde van boven aankomen is opnieuw anders dan anders: Sandor, Tom, Jeroen, Rene. Dit keer blijkt Sandor, mits hij hard genoeg omhoog rijdt, te mogen winnen. Hij rijdt met veel panache naar die eerste plek (‘ik mocht niet naar de 26, want anders vond ik dat ik t niet verdiende').

In deze klim begint het te regenen, voor het eerst in 27 dagen! Jeroen vindt het heerlijk. Als de haarspeldbochten bergop ook nog eens voorzien blijken te zijn van kasseien, vermoed ik dat hier meer achter steekt. Heeft Jeroen 26 dagen lang gewacht op deze dag? Is hij departementaal gedeputeerde in de Elzas? Gaat het zo meteen ook nog hagelen als we boven zijn? Ja, het gaat hagelen. Bij het ter perse gaan van dit stuk wordt nog steeds druk overlegd over de vraag of Jeroen uit de koers moet worden genomen. Het is modder gooien over en weer. Jeroen verwijt de rest van het team dat vooraf niet gemeld was dat het bijna vier weken lang bloedheet zou zijn. Wordt vervolgd.

De afdaling brengt ons in Munster, dat duchtig experimenteert met werken aan de weg. Daardoor is het begin van de klim naar de Linge nauwelijks te vinden. Frustratie alom. Tevens blijkt de camping niet 19, maar 48 kilometer ver weg te zijn. Een extra tweede categorie en vierde categorie worden toegevoegd aan de toch al zware dag. Nog meer frustratie. De Linge blijkt een groot oorlogskerkhof, heel veel kruisjes bij elkaar. Maar na 3900 kilometer kan het je gestolen worden. Doorrijden maar. Omhoog, omlaag, weer omhoog, weer omlaag, nog een keer omhoog. En dan een lange afdaling naar de camping. Over en sluiten.

Morgen de laatste dag. Woorden schieten tekort.

Quote van de dag:" Hoe zwaar een klim ook is, als je bergop een andere renner inhaalt, dan breng je je ademhaling terug, schakelt een tandje op, gaat 'mooi' zitten en passeert de renner met een krachtige Bonjour" (Team 100 cols)

Groet,
Rene

Terug naar etappe verslagen >>