 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Etappe 25 Col du Grand Colombier De hele avond hadden we er al naar zitten kijken, die ongelofelijke berg die hoog uittorende naast onze camping, genaamd de col du Grand Colombier. De derde berg in de lijst zwaarste beklimmingen van de 100 cols tocht na de Ventoux en de Tourmalet. Ongelofelijk dat we in deze fase van de tocht, we zijn net de Alpen uit nog zo'n puist tegenkomen. Tijdens de afwas besloten Sandor, Rene en ik dat we morgen een list moesten gaan vezinnen om Tom te pakken. De theorie: Besloten werd dat een van ons in de begin fase van de klim weg zou proberen te rijden van Tom. Liefst op een bochtig gedeelte om dan zodra hij uit het zicht was achter een struik te jumpen. Tom zou dan volgens ons in paniek raken en zich helemaal total loss rijden om de uit het zicht geraakte renner terug te pakken. Vervolgens kon een van ons dan de klus eenvoudig afmaken.
De praktijk: De klim begon eigenlijk meteen al in het dorp Culoz met een percentage van een procent of 12. Aangezien ik net 10 minuten daarvoor een blik Ravioli naar binnen had gestouwd was ik niet in staat om meteen de grote molen rond te draaien om Tom te kunnen volgen. Rene had vandaag eindelijk ook het kleine blad van de Triple ondekt en kwam er achter dat dit eigenlijk wel relaxt fietsen was. Uit nadere inspectie achteraf van het materiaal blijkt dat Rene zich eigenlijk helemaal niet hoeft te schamen als hij zijn kleine blad gebruikt omdat het midden blad een 42 is. Gecombineerd met de 25 achter is dat zwaarder dan de door de rest gehanteerde 39/26 combinatie. Sandor was eigenlijk de enige kon volgen en of hij onze bedachte strategie nog in praktijk heeft gebracht vertel ik later. Eerst nog mijn eigen belevenissen om deze berg. Het begin liep dus al meteen heel stijl en ik kreeg onmiddellijk het gevoel op een achtbaan te rijden op een fietsje zonder motor. Net of ze de eerste kilometers onnatuurlijk stijl hebben gemaakt om zo snel mogelijk op de top te komen. Ook het asfalt hielp niet echt mee om lekker over heen te kunnen rijden met een zoevend geluid terwijl je op je pedalen staand een bepaalde kandans probeert te krijgen. Het asfalt was veel te grof. Ook niet echt lekker voor de rolweerstand. Na een kilometer of vijf wel lekkere links en rechts opvolgende haarspeldbochten waar je op je pedalen moest blijven staan. Dan na een kilometer of zes een aantal rechte stukken door het bos. Ongelofelijk stijl met stukken van 14 procent en veel irritante vliegen die als gieren om me heen bleven vliegen. Ze waren ook nog eens zo brutaal om mijn korsten op mijn arm en mijn been aan te vreten dus naast mijn benen maalden mijn armen ook nog op en neer om ze naar huis te sturen. Wat ik mij dan ook afvraag in zo'n klim, verdwalen die beesten niet als ze een half uur naast me blijven vliegen met een gangetje van 10 km per uur. Dat is toch zo'n 5 km van huis. Na kilometer 12 begint de weg gelukkig enigszins af te vlakken en word ik middels een gevaren bord gewaarschuwd voor Canadians. Ben benieuwd wat die gasten hier nog uitspoken. Even later blijken het wildroosters te zijn om de koeien binnen de perken te kunnen houden. Net als ik de laatste bocht voor de stempelpost door wil steekt er een kudde koeien over. Da's jammer en dit geintje kost me zeker 5 minuten. Na gestempeld te hebben in een of andere berghut is het nog 2,5 km naar de top. Ik kom op weg naar de top ook nog een aantal verdwaalde koeien waar ik gelukkig lang op kan fietsen. Als ik boven aan kom staan Tom en Sandor me al op te wachten. Sandor voelde zich sterk vandaag en heeft ons strijdplan niet meer gebruikt. Zijn eindtijd was 1 uur 15 op 2 minuten achter Tom. Omdat het aardig fris was boven op de top werd besloten alvast af te dalen en in het dal te wachten op Rene. De afdaling was al net zo'n pad als de beklimming, maar net breed genoeg voor twee auto's. Na zo'n acht kilometer gedaald te hebben krijg ik plotseling bij een gangetje van een kilometer of 60 plotseling een klapband. Mijn voorband is meteen leeg en er kan dus niet meer fatsoenlijk geremd of gestuurd worden met m'n voorwiel. Omdat ik gelukkig op een recht stuk afdaling zit besluit ik m'n linkervoet los te klikken om die als extra steun en rem te kunnen gebruiken. Zo glijd ik dus zo'n metertje of 150 door op m'n schoenplaatje om aan de buitenkant van een recherbocht tot stilstand te komen. Beetje trillerig maar vooral ongelofelijk blij dat ik de schade beperkt hebben weten te houden tot een volkomen weggesleten schoenplaatje. Het in het pedaal klikken gaat gelukkig nog en na reparatie van m'n voorband en de hergroepering van Rene kunnen we verder met de afdaling. Intermezzo Luc en Lars De 25ste etappe alweer voor de coureurs en dan natuurlijk ook voor het dynamische duo, alhoewel het wel langzaam maar zeker minder dynamisch dreigt te worden. Het op- en afbreken van de tentjes gaat steeds langzamer, het opruimen van de rest gaat nog wel, maar dan het winkelen. Wat voor pasta moeten we nu weer nemen, elleboogjes, knietjes, vlinders, gewone macaroni? Doen we er rode saus bij of wordt het champignonsoep als saus? Spekjes, kip of gehakt? Zouden ze al genoeg hebben van courgettes? Hebben we vandaag 4 of 5 stokbroden nodig en lag er nog gewoon brood, van die kleine sneetjes anders gaan ze niet zo makkelijk in de achterzakken van de shirts. Waar zullen we ze vanavond weer eens mee verrassen, gebak of cake, Franse kaas of lekkere metworsten? Gelukkig hebben we af en toe ook af kunnen wisselen met gebakken aardappelen en twee keer barbecuen. Hoeveel bier, water, wijn etc. zullen we bij halen? Dit zijn zo de overdenkingen van het dynamische duo in de supermarkt. En dat allemaal tussen de winkelende Franse huisvrouwen die met karrenladingen vol naar de kassa's rennen. Niet klagen, we hadden ook kunnen werken in plaats van werken voor een goed doel. Goed, wakker geworden en de lucht zag er dreigend uit. Gauw de jongens uitgezwaaid voor de ontzettend zware dag die ze te wachten stond met de openingsklim de Colombier. Meteen hierna de tentjes afgebroken om ze droog binnen te kunnen halen. Goed gelukt. Dan maar meteen vertrekken naar St.Claude om de jongens daar te ontmoeten en te bevoorraden. De afstand was dan ongeveer 95 km en ze moesten daar toch stempelen. De route erheen was erg vlot gereden, dus alvorens de jongens te ontmoeten konden we daar de boodschappen doen. Op dit deel van de route zijn we de Alpen uitgereden en Jura ingereden. De hoge cols zijn niet meer zichtbaar als we voor ons uitkijken vanuit de camper, de blik die we inmiddels al drie en een halve week hebben. Ik zei het al de lucht was dreigend. Chauffeur Luc kon gaan wedijveren met de natuur. Kan hij winnen en de regen inhalen? Jawel hoor dat lukte. De ruitenwissers konden voor het eerst serieus worden getest. Vervolgens de regen de kans gegeven de strijd op te geven, hetgeen niet lang op zich liet wachten. Het werd weer mooi weer. Kaarttechnisch gezien stond er voor navigator Lars en chauffeur Luc een route met uitdagingen op het programma. Dit is natuurlijk na zoveel dagen en zoveel ervaring met de Franse wegbewijzering en met name nummering geen enkel probleem meer en als het dan toch dreigt fout te gaan dan is de behendigheid met de camper al zodanig dat keren op een weg geen enkel probleem meer is. Overigens komen we morgen terug op de daal- en klimtechnieken met de camper. De route voerde ons over goede wegen, de D922 langs de Colombier, de D911 en de D13 en D124 naar St. Claude. Deze laatste weg, de D124 is onze aanbeveling en dan met name de afdaling van de Col de la Croix de la Serra. Het is een geweldig mooie afdaling met prachtige doorzichten (je kunt zoals Jeroen graag heeft als het ware door de bochten heen kijken). De hele afdaling gaat door lommerrijke natuur. Overigens een afdaling die de jongens ook nemen. Onderaan de afdaling hadden we ons na het winkelen geposteerd tegenover een bar-restaurant. De jongens zouden om ongeveer 12.30-13.00 uur arriveren. Dus om 11.30 uur toch maar aan de koffie gegaan op een houten bank voor de bar. Dan gebeurt het, een sms-je van Sandor met de mededeling dat het wel 13.45 of 14.00 uur kan worden. Blijven koffiedrinken was geen optie, dus toen besloten alvast warm te eten en de plat du jour genomen. Altijd goed, en dat scheelt weer een keer pasta eten. Niet omdat het niet lekker is, maar ik zie nu iedere dag alleen maar pasta. De cyclus begint bij het ontbijt. De overgebleven pasta in de superpan buiten weer warm maken zodat ze dat als ontbijt kunnen nemen. Wat over is bewaren. Dan in de supermarkt weer pasta. Als de coureurs aankomen en alvast wat gaan eten, is het soms ook koude pasta. Tot slot het avondeten, pasta…. Om 14.00 uur komen de jongens. Het was afzien geweest en het zou laat gaan worden vandaag. Na eten en drinken zijn we weer onze weg gegaan. Eenmaal aangekomen in Mouthe bleek de camping eigenlijk een wintercamping te zijn, genaamd Les Sources de Doubt. Het ligt aan een soort park en bij een skilift. Alleen rest dan de vraag hoe kom ik erop. Niemand aanwezig en een nagenoeg lege camping. Gelukkig kon iemand die we daar toch zagen ons vertellen dat we naar het gemeentehuis moesten of naar de Pharmacy om de toegang te regelen. We hadden een pasje nodig voor het terrein en een code voor het washuis. Dus weer naar het dorp, dat gelukkig maar op ongeveer twee kilometer lag. Na een druk gesprek met een medewerkster van de gemeente kregen we wat we nodig hadden. Nu alleen nog regelen dat we de inrijkaart niet om 10.00 uur bij de gemeente in zouden leveren. Ook dat lukte, het mag nu in de brievenbus worden gegooid.
Weer terug en kampement opgezet. Om 17.35 uur verschenen de coureurs. We waren weer net klaar. Het einde komt nu wel steeds dichterbij, nu nog maar drie…. Groet van het dynamische duo. Vervolg heroïsche verhaal Na de bevoorrading in St. Claude vervolgen we om 14.30 uur onze weg die continu op en neer blijft gaan en geen echte beklimmingen meer kent. Het is inmiddels weer een graad of 35 geworden en we moeten nog 60 kilometer . Verstand op nul dus en malen met die benen. Quote van de dag: Een beklimming leidt niet per definitie tot een afdaling. (Levenservaring van vandaag). Salut
|
Goede doel: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
