Etappe 19
Sault - La Palud sur Verdon
148 km, 25,9 gem.

Het is een vast gegeven dat na een dag waar lang naar toe is geleefd gewoon weer een nieuwe dag aanbreekt. Nederland wordt Europees Kampioen in '88, maar de volgende dag heb je gewoon een tentamen. Krajicek wint Wimbledon, maar de volgende dag zijn de autosleutels gewoon weer zoek (speciaal voor de vrouwelijke lezers). Zo ook voor ons. De ene dag kom je boven op een met euforie gevulde Ventoux, de volgende dag staat er gewoon weer een etappe op het programma. Om er wat wielerjargon tegen aan te gooien: er zit niets anders op dan hol open en koersen maar.

De afgelopen nacht maakte de situatie er niet beter op. Tijdens een gevecht op leven en dood met het gevaarlijkste insect dat ooit in Europe is gesignaleerd (ook bekend onder de naam nachtvlinder) gleed ik met slaapzak en al van de slaapplek en butste met mijn rug op de stalen constructie waar normaal de tafel in staat. Ik moest meteen denken aan de keeper van het Spaanse voetbalelftal die een belangrijk toernooi moest missen omdat hij zijn teen brak nadat er een parfumflesje op was gevallen. Dan liever met 81 per uur een bochtje missen op de Ventoux. Maar gelukkig, niks aan de hand. Vervolgens een opkomende storm die Sandor, Tom en Luc naar buiten doet sprinten om de luifel van de camper in te draaien- volgens Luc waaide zijn hele tentje weg op het moment dat hij het open ritste, wel vreemd dat het vanochtend op precies dezelfde plaats blijkt te staan als gisteravond. Tenslotte slaat Sandor de lang verwachte home run: een paar druppels regen doen hem opnieuw naar buiten sprinten om het volle wasrekje onder de luifel te zetten, diezelfde luifel die hij nog geen uur daarvoor heeft binnengehaald. In arren moede komt hij met zijn armen vol wasgoed de camper weer binnen- de regen is dan al weer opgehouden….

Op weg dan maar. Dwars door de Provence naar de mooie Gorges du Verdon (Jeroen verzucht zojuist: ‘jammer dat ik mijn schildersezel niet bij me heb'). Al snel wat irritatie bij het team: we beklimmen de Cote de la Baume , die wel als zodanig wordt genoemd maar niet is geïndexeerd noch genummerd. Dit is zweten voor de kat zijn viool of wat die kat dan ook bezit. Misschien aardig om het toch eens over die routebeschrijving te hebben. We bestaan deze vier weken bij de gratie van dit 28 pagina's tellende document. In het begin moesten we even inkomen en reden we nog wel eens verkeerd maar inmiddels zitten wij en de meneer die de routebeschrijving heeft gemaakt helemaal op 1 lijn en als er staat ‘einde weg linksaf' dan gaan wij ook einde weg linksaf, geen compassie.

De plek waar we geplastificeerde kaartjes bewaren was in het begin nog een punt van discussie. We begonnen alle vijf met de rechter achterzak, maar omdat vooral Tom als een aan ADHD lijdende Michael Boogerd om de haverklap die kaartjes tevoorschijn toverde wat tot een lamme spier-om-in-je-achterzak-te-graaien leidde, werd gezocht naar een alternatief. Dat is gevonden aan de voorkant onder het shirt. Voor de passerende automobilist moet het een vreemd gezicht zijn om vier kerels met hun handen onder het shirt in de maagstreek te zien grijpen, maar wij storen ons nergens meer aan.

Goed, terug naar de koers. Na een klein colletje om in te komen is het tijd voor de col met de mooiste naam van alle 100-zoveel cols die we beklimmen, de Col de l'Aire deï Masco. Iedereen met een graad in de taal van het oude Occitanië is bij deze van harte uitgenodigd om deze mystiek aandoende naam te vertalen tenzij Masco staat voor Put natuurlijk. We gaan allemaal redelijk goed omhoog. Zoals ik eerder al aangaf, het is gewoon een kwestie van op de tanden bijten en doorgaan.

Na nog twee vierde categorie klimmetjes komen we na 115 km stoned van de lavendel aan bij de camper in Riez.

Intermezzo Luc en Lars

Oh, wat een nacht. Niet wat jullie wellicht allemaal denken, maar een nacht vol dramatiek. Eindelijk ging de film van Sandor, Snatch, aan en na een uurtje kijken toch maar besloten naar bed te gaan. Het was een rustige avond geen zuchtje wind, tot dat het ongeveer twaalf uur was. Het begon flink te waaien, hetgeen nog erger leek door de dennenbomen waaronder we stonden. Luc werd wakker en keek eens naar buiten om te zien hoe het met de spullen was. Niets aan de hand, de wind stond gunstig. Na weer te zijn gaan liggen ging de wind eveneens liggen om vervolgens korte tijd later, heb ik nu wel of niet geslapen, te horen dat de wind er letterlijk aankwam. Je kon hem horen naderen en volgens mij van de andere kant. Voor alle zekerheid maar even de tent opengemaakt en toen zag ik dat de wind wel degelijk was gedraaid. Gauw de tent uit en jawel hoor net op tijd. Ik greep de luifel en daar stond ik dan. Op datzelfde moment een hoop gestommel in de camper en Sandor en Tom rolden uit de camper om te helpen. Lars kwam ook tevoorschijn. Gauw de luifel ingedraaid en weer naar bed gegaan. Al die adrenaline maakte slapen bijna niet mogelijk. In de vroege uurtjes van de ochtend gestommel buiten. Het regende licht en Sandor bleek dit gehoord te hebben. Hij gauw naar buiten om de was onder de luifel te zetten. Hé, waar is de luifel, oh ja, ingedraaid.

Toch nog wat slaap gepakt tot de gebruikelijke 07.00 uur en het bed weer uit. De dag ging weer beginnen.

De route van vandaag richting de Gorge du Verdon was veelbelovend. Eerst nog even gauw boodschappen doen in Manosque om vervolgens gauw door te rijden naar Riez om te zorgen voor bevoorrading voor de coureurs. Manosque was voor ons geen mooie stad. We hebben het centrum weliswaar niet gezien maar de buitenwijk waar de Centre Commercial is gelegen spreekt niet tot de verbeelding. Hoe anders zou onze dag nog worden.

Rijdende richting het plaatsje Valensole gingen we over op de D6. Deze weg bracht ons langs prachtige glooiende akkers en weiden. Veel vergezichten en zeer veel lavendel. Soms al in de prachtige paars-blauwe kleuren. De D6 gevolgd tot voorbij Riez, waar we overigens de jongens weer hadden voorzien van water en brood….. Ze mochten er ook wel wat op. We stonden boven aan een kleine klim, waar Jeroen als eerste bij ons aankwam. In het zicht van de camper persten de renners er nog sprintje uit. Goed voor de foto's. Op deze weg was Luc echt aan een sanitaire stop toe, dus zo gezegd zo gedaan. Gauw stoppen op een grindstrook, de camper op de handrem de auto uit en de motor laten draaien zodat we meteen weer weg kunnen. Net aangekomen op de plaats waar het moest gebeuren blijkt de camper ineens achterwaarts weg te rollen. Lars zei later dat hij mij nog nooit zo hard had zien rennen om de auto weer in te klimmen en te remmen. Lars was overigens gelijk met mij bij de bestuurderstoel dus de camper kwam weer tot stilstand. Het bleek, dat de handrem nog een paar klikjes over had.

Toen kwamen we bij Moustiers-Ste-Marie en gingen we over op de D952. De weg die ons boven de Gorge du Verdon liet rijden. Het meer Lac St.Croix lag onder ons terwijl we steeds hoger klommen. Het meer en de rivier de Verdon in de kloof boden een prachtig uitzicht. Deze dag zat Luc aan het stuur dus was Lars degene die de plaatjes moest schieten. Luc had al zijn aandacht nodig voor de smalle weg en de ons tegemoet komende auto's en campers. Het was prachtig rijden onder overhangende rotsen, langs diepe afgronden en zelfs door een smalle lage tunnel zonder verlichting.

Jullie raden het al ons aanbevelingen van vandaag zijn de genoemde D 6 en D 952. Overigens hebben we een deel van de weg D 952 twee keer gereden. Einddoel was eigenlijk Jabron maar er waren al twijfels over een camping, internet kende er geen. De coureurs wilden tevens een TV in de buurt hebben voor het voetbal. Afspraak was een camping te zoeken tussen La Palud en Jabron. Terwijl we langs La Palud kwamen zagen we een camping, een weiland met een prachtig uitzicht en niet meer dan dat. De camping lag wel naast het dorpje, dus geschikt. Goed Tom dacht dat aan deze weg wel meer campings zouden liggen. Dit was niet het geval dus tot aan Jabron gereden waar de camping overigens gesloten was. Na telefonisch contact besloten La Palud aan te doen. Met als gevolg dat dezelfde weg, ongeveer 20 kilometer weer moest worden teruggereden. De terugrit werd gekenmerkt door een beetje spelen. We zijn wat sneller gereden als te doen gebruikelijk, overigens nadat een voor ons rijdende nerveuse Italiaan met een camper, toeterde bij iedere bocht en dat zijn er wat, ons vrij baan had gegeven. Terug in La Palud konden de coureurs vanuit een luie stoel met een biertje in de hand, weer een leuk terrasje, zien hoe wij af en toe door smalle straatjes moeten laveren met tegenliggers etc. Even naast het terras gestopt en aangehoord dat we en passant een auto hebben geramd. Dacht het niet he. Tot morgen voor weer een nieuwe story van het dynamische duo.

Vervolg heroïsche verhaal

Na de stop staat er nog een klim op het programma: in de Gorges du Verdon, die nu eigenlijk al te druk zijn met toeristen, voert de weg omhoog naar de Col d'Ayen. In de klim rijden veel auto's en bussen en showpikken als we zijn knallen we alle vier omhoog onderwijl alles en iedereen die ook omhoog fietst verslindend en verbouwereerd achterlatend. De camping blijkt vlak na de top te liggen en aangezien de camper nog verderop in het dal is, installeren we ons op een terras en laten de twee (!) bier die we bestellen er enorm inhakken. Vanavond zijn we terug op deze plek om die ‘andere' jongens aan het werk te zien en daarna dansen we wellicht de hele nacht de tango. Of misschien gaan we ook wel gewoon slapen.

Groet,

Rene

Quote van de dag (speciaal voor iedereen die dit op kantoor leest):”Toen ik mijn fiets weer door de automatische deuren van het Holiday Inn naar buiten duwde, het nevelige zonlicht in, had ik een zaaltje vol deelnemers aan een of andere conferentie gezien die mistroostig in hun piepschuimen koffiebekertjes zaten te staren terwijl een kale man cirkeldiagrammen vertoonde met behulp van een overheadprojector; een van hen keek mijn kant op terwijl ik opstapte en toen onze blikken elkaar ontmoetten, waren we beiden doordrongen van een belangrijke waarheid: hoe beroerd mijn dag ook mocht worden, die van hem zou nog veel beroerder zijn” (Tim Moore)

Terug naar etappe verslagen >>