Etappe 23: Lee Vining-Groveland 150 km gem 25,8
Vandaag vanuit het vertrek de Tioga-pass op. Dat betekent klimmen naar
9945 ft. De klim is 12 mijl lang en ik besluit direct na het ontbijt
te vertrekken. Om 06.57 zit ik als eerste op de fiets. En inderdaad
na 945 m rechtsaf en klimmen. De eerste kilometers gaan met een percentage
van 4tot 5 %. Daarna wordt het meer. Tijdens de klim kijk ik niet een
keer achterom, want het doel ligt voor mij. Ik kom redelijk in mijn
ritme en voel me een stuk beter dan gisteren. De omgeving is fantastisch.
Diepe ravijnen en besneeuwde hellingen. Na 15 km fiets ik het bord 8000
ft voorbij. Nog 2000 te gaan. Op 2km voor de top komt het TEAM mij voorbij
met de mededeling dat ik nog ruim voor lig op de anderen, die overigens
later zijn vertrokken dan ik. Tijden op de top (incl. 945m van het hotel
naar het begin van de klim):
Jan: 1u30m
Wilco: 1u30m
Mathijs: 1u28m
Rob: 1u24m (maar die had makkelijk 10 minuten sneller kunnen rijden…)
Sandor: 1u13m
Op de top pak ik mijn windjack uit de auto en begin aan de afdaling.
Ik laat me vandaag rustig naar beneden zakken en geniet van de prachtige
natuur. De diverse meertjes, de watervalletjes en de hele flora en fauna.
Terwijl ik na 50 km mijn jack sta uit te trekken komen de anderen mij
voorbij. Gezamenlijk rijde we verder en maken er een rustige tocht van,
onderwijl genietend van al het moois wat de natuur ons biedt. Hoewel
Rob vandaag weer op de fiets gestapt is, laat zijn knie het niet toe
de volledige etappe uit te fietsen. In Crane Flat laven we onze dorst
bij een benzinestation. Hier zien we voor het eerst een bord San Francisco
187 mijl. Dat is te doen. Met het TEAM hadden we afgesproken in Buck
Meadows een motel te zoeken. Maar dat is veel te duur. De andere afspraak
was Coulterville. Maar daar isgeen Motel. Na wat informatie te hebben
ingewonnen besluiten we dat Sandor in Buck Meadows blijft wachten en
Mathijs, Wilco en ik verder rijden naar Groveland. Onderweg komen we
nog een bed en breakfast tegen, maar zelfs nawat onderhandelingen blijkt
dit nog te duur. In Groveland regel ik bij motel Groveland een mobile-home
met 10 slaapplaatsen en veel ruimte er omheen. Ik bel Sandor op zodat
hij de rest kan inlichten.
Mathijs en Wilco nemen nog even een verkeerd “home” in beslag
en installeren zich daar uitgebreid. Na dit foutje nemen we onze intrek
in het goede “home”. Mathijs regelt even wat bier en het lijk
nu, zo dicht bij S.F., echt vakantie te worden. 16.30u arriveert het
TEAM en even later ook de dames met het kind. Sandor komt als laatste,
maar hij was dus op de fiets en heeft in Buck Meadows ruim 3 uur in
de zon gelegen (=gezeten, gelopen, geluncht, geoh’d met locals,
gepeddeld, etc.).
’s Avonds na uitvoerig overleg besloten dat het in Groveland (spreek
uit groevlend volgens enkelen) toch wel erg mooi was en dat Frisco nog
wel een dagje kan wachten. We besluiten dus pas woensdag verder te fietsen
om donderdag in SF aan te komen.
De avond wordt verder ingevuld met een fantastisch bereide pasta (dit
keer door de wegkapitein verzorgd) en een avond in de plaatselijke saloon
met veel rare verhalen over beren en Noorse meisjes met broertjes.
Onze rust/vakantiedag wordt ingevuld met een pittige
hike naar de Vernal en Nevada falls (Ard, Mark, Miranda, Sandor), Yosemite
op zijn Amerikaans (=met auto: Mathijs, Inge, Wilco en Tim), en helemaal
niets (Rob, Jan).
We bellen,
Jan.
Dag 24 - 16 juni 2003
Lee Vining-Groveland 150 km gem 25,8
