Etappe 22: Tonopah-Lee Vining 214 km gem 27,3
Voor de verandering staan we vandaag pas om 06.05 u op. Het lukt ons
zowaar om 07.00 u te vertrekken.Via Coaldale en Basalt (volgens het
Road-book het begin van etappe 22) beginnen we aan de beklimming van
de Montgomery-pass. Voor mij wordt dit een loodzware dag. Tot op 7 km
voor de top kan ik nog een beetje volgen. Sandor heeft mij lange tijd
op sleeptouw genomen, maar het is voor hem en ook voor mij beter dat
we ieder ons eigen tempo omhoog rijden. Kenners knikken duidelijk ja.
Bovendien zal ik hem de rest van de dag nog hard nodig hebben. De laatste
kilometers vraag ik me steeds vaker af of ik het einde van de etappe
vandaag zal halen. De afgelopen 3 weken beginnen hun tol te eisen. Het
blijkt dat als je er vanuit gaat dat we het werk met zes man zouden
opknappen, maar blijkt dat het vele dagen maar door 2 tot 3 man gedaan
wordt, je uiteindelijk de tol moet betalen. Ook missen we Rob alweer
een paar dagen en dat scheelt een behoorlijke slok op een pitcher. Na
de afdaling staat het TEAM ons op te wachten voor de verzorging. Via
Benton gaan we richting Lee Vining.
Vele steile klimmetjes doen hun slopende werk en de kaars is zogoed
als uit. Sandor doet er alles aan om mij op de fiets te houden en met
veel inspanning lukt hem dit ook. Ik ben blij dat ik voor deze tocht
een triple heb laten monteren. Eigenlijk is dit voor “watjes”,
maar voor mij is dit vandaag de redding. In een roes van pijnlijke gelukzaligheid
fiets ik verder. Iedere km tel ik af. Als ik voor mij uitkijk, zie ik
Mathijs op de grond liggen. Ik zie hem ook weer opstaan en verder fietsen.
Het verschil tussen hem en mij is 150 m, maar ik zie geen kans om dat
gat te dichten. Als Sandor mij even later , na een sanitaire stop, inhaalt
vertel ik hem van de val van Mathijs. Sandor gaat informeren. Het blijkt
dat Mathijs even een black-out had. Na 164 km vinden we het door het
TEAM achtergelaten water. Nog 50 km te gaan. Na nog eens 25 km vooral
op en weinig af begint de afdaling naar Lee Vining. Met nog 4 km te
gaan komen Miranda en Inge, met Tim aan boord ons tegemoet. Even praten
en op de weg heeft het TEAM geschreven in welk motel en kamer we moeten
zijn. Het blijkt een huis te zijn met 3 slpkmrs., 1 badkmr en een huiskmr.
Redelijk klein voor 9 personen. Maar er gaan veel makke schapen in een
hok. We gaan s’avonds lekker eten in een restaurant en om 10.00
u gaat het licht uit.
Dag 23 - 15 juni 2003
Etappe 22: Tonopah-Lee Vining 214 km gem 27,3
