Dag 22: Zaterdag 14 juni
(door Sandor)

Bij mij geen rectificaties of monologen. Ik ben meer een man van de dialogen, of multilogen (bestaat dat woord?). En dan natuurlijk bij voorkeur met een pilsje erbij.

Na de korte etappe van gisteren kon er behoorlijk rust gepakt worden. Kon. Mathijs en Rob hebben ge-emailed en gegokt, Sandor heeft zich met de daily reports voor de Engelse site bezig gehouden en voor het eten (pasta) gezorgd zodat Mark en Ard konden gaan zwemmen met een gehuurde tandem mountainbike (Deore XT en XTR!). Mooi apparaat.
Alleen Jan en Wilco hebben zich kalm gehouden. Op zich verstandig
Iedereen lag toch voor tienen op bed in het perfecte Grand Central Motel. Om 10 over 10 werden we wakker gebeld door Inge om te vragen waar we morgen en overmorgen zouden zijn. Na weer in slaap te zijn gevallen werden we om 20 over 10 wakker gebeld door Miranda om door te geven dat ze ons pas zondag weer opvangen. Gelukkig vond Tim het niet meer nodig om nog een keer te bellen (stekker was er inmiddels toch uit).
4.00 ’s ochtends. De wekker gaat en niemand staat te springen om op te staan. Beetje Rocky Mountains gevoel.
4.50u. Nog nooit zijn we op tijd vertrokken, maar vandaag zit iedereen 10 minuten te vroeg op de fiets. Spanning? Of komt het toch door Rob. De discussie loopt.
We beginnen meteen met een pas (de eerste van 8!) over 7300ft. Het is freaking koud in de afdaling (we zijn gekleed op +15 graden en het is nog geen 5 graden), maar rond een uur of zeven is de temperatuur aangenaam en blijkt dat de eerste 60 kilometers soepel gaan. Er is vrijwel geen wind (iedereen zit te wachten tot ie aanwakkert) en de tweede pas is een mooie klim met een lange geleidelijke afdalig. Het gemiddelde na 115km (als de drivers en Rob ons inhalen) is 30.60kph. Not bad. Wel apart dat Currant (na 85km) toch uit redelijk wat huizen bestaat (incl. een dichtgetimmerd motel) en ook een camping heeft. Hadden we gisteren toch door kunnen rijden… Maar ja, een etappe van 275km staat ook leuk.
We spreken voor de tweede stop af in Warm Springs (195km), de officiële stop van etappe 20. Iedereen rijdt goed en het is duidelijk dat de twee rustige dagen Wilco goed hebben gedaan. Na nog twee passen (6500ft) blijkt Warm Springs te bestaan uit wat dichtgetimmerde gebouwen en een heetwaterbron. De buitentemperatuur is inmiddels gestegen tot zo’n 30 graden. Lekker, als je meteen na de stop pas 5 over mag (die trouwens net als pas 6 en 7 niet op de kaart staan). De wind wakkert ook aan (schuin tegen) en de laatste 80km zijn toch behoorlijk zwaar.
In de afdalingen test ik mezelf een beetje door vol op kop tegen de wind in te raggen. Het gaat redelijk hard en voor mij is het een goede training. Kunnen de anderen meteen in het wiel wat rust pakken.
Op pas 7 wordt is het geduld bergop ook op. Nog een testje. Ik besluit deze pas op het buitenblad te ‘nemen’. Ik voel de benen en de hartslag gaat naar de 170. Goed (of prima, zoals Ard zou zeggen). Boven even wachten om met het team naar beneden te klappen. Ik rijd volle bak de afdaling in met de andere drie in het wiel en ga tijdelijk even kapot (mag ook wel na 250km), maar de test is naar tevredenheid. De laatste pas moet dan natuurlijk ook hard omhoog. Even hoop ik dat Rob (die ons tegemoet komt fietsen) mee wil spelen, maar ik ben weer op mezelf aangewezen.
Resultaat van vandaag: om precies 15.00u zijn de 275km afgelegd in bijna 9.5 uur met een gemiddelde van 29.20. Persoonlijke top 78.2km (toen nog met helm, mama van Mathijs) en 100+ km op kop. Niet ontevreden.
Ook goed om te zien dat het werk vandaag goed verdeeld is.
We slapen in de Tonopah Inn en het diner is Chili met rijst.

Andere leuke dingetjes vandaag:

In het Black Rock Station (middle of nowhere tussen Currant en Warm Springs) werd door de drivers een kop koffie genuttigd. Blijkt dat de eigenaresse (Carol) inmiddels van andere voorbijgangers (en geloof me, die zie je hier niet veel) heeft begrepen dat er fietsers aankomen vanuit Ely. Tot haar grote verbazing klappen we zomaar voorbij. Heeft ze nog niet eerder meegemaakt. De Meet heeft geen tijd om rustig ergens koffie te gaan leuten. In deze omgeving (waar verder niets te doen is behalve gokken) is alles nieuws. Vier (of vijf) kerels op een fiets van DC naar Frisco is groot nieuws en raast voor ons uit.
Verder hadden onze vriendelijke verzorgers nog een gallon water en wat repen klaargezet langs de kant van de weg (40km voor Tonopah). Aanwijzing op de weg (met krijt): DORST????.
Toevalligheden: Enschede is op tv (vuurwerkramp), evenals Tonopah (<2,000 inwoners) en San Francisco.
Cheers.

Dag 22 - 14 juni 2003
275km afgelegd in bijna 9.5 uur met een gemiddelde van 29.20.

Terug naar dagverslagen >>