Vandaag de hele dag genieten in Utah. Echt mijn omgeving.
Bergachtig, ruig, onontgonnen, prachtig. Na afscheid van Tim, zijn moeder
en Inge verloopt het eerste gedeelte van Vernal naar Duchesne voorspoedig.
De wind is tegen, maar zwakjes en de wegen zijn glooiend maar lopen
lekker. In Duchesne wachten Mark en Ard ons op bij de plaatselijke oase.
Na het insmeren tegen de zon, diverse repen/bananen en wat telefoontjes
mogen we beginnen aan de tocht richtig Scofield. Dat kan nog wel eens
lastig worden, want de komende 110 km komen we alleen het plaatsje Colton
tegen. Motels??? We zien het wel.
Het parcours en het weer wordt ook lastiger. De wind is nu vrij fors
(en nog steeds tegen) en de weg loopt omhoog met een procentje of 2
(hoewel het asfalt vlak lijkt door de omgeving). Wilco moet al snel
lossen en Jan kan met moeite het wiel houden. Rob is ook wat minder
dus het meeste werk moet door Mathijs en ondergetekende opgeknapt worden.
Pittig. Na 35km worstelen (de bergen creëren pittige windtunnels)
begint het laatste gedeelte naar de top van de pas (op 2700m). 4 km
met een procentje of 8. Pittig. Ik krijg een beetje het Lautaret gevoel
(aanloop) gevolgd door de Galibier (voor de ingewijden). Jan moet er
definitief vanaf en Mathijs ziet nog slechts sterretjes. Rob is weer
uit de dood opgestaan en eindigt op een minuutje als tweede. Wilco komt
bijna 40 minuten later boven.
De afdaling is vervolgens prachtig (ik verlies nog wel even mijn bril
met 70km/u), evenals de weg richting Colton (stukje afsnijden).
Colton blijkt vervolgens niet echt te bestaan (we kunnen slechts een
vaag uitziend verlaten benzinestation ontdekken), en dus ook geen motel.
Wilco, Mathijs en Jan zijn inmiddels meer dood dan levend. Gelukkig
zijn Ard en Mark ons al komen zoeken en kunnen we dus de voorraden aanvullen.
Het is dan nog ruim 25km naar Scofield, een mining town met een stuwmeer
en slechts een paar campings. Het wordt dus kamperen. Rob stelt nog
even voor om door te fietsen naar Fairview (nog 45km, maar wel een motel)
na het eten, maar dat lijkt me niet verstandig (dit wordt de dag daarna
bevestigd met een forse klim…)
Het diner vandaag is chili, de slaapplaatsen twee tenten (drie personen),
de Dodge (2 personen) en het washok (2 personen, tevens zeer geschikt
als local pub (zal morgen wel weer in de benen zitten).
Dag 18 - 10 juni 2003
207km in ongeveer 8 uur; 25,6 km/u gemiddeld, maximum van 76.
