Dag 13: Donderdag 5 juni
(door Rob)

Vandaag staat in het teken van de terugkomst in het peloton van de verloren (lees: geblesseerde) zoon. Zo zag ik het vandaag in ieder geval, de overige 4 zagen het meer als 1 van de zoveel resterende etappes. Hoewel San Francisco steeds dichterbij komt, vandaag zijn we over de helft, lijkt het nog steeds erg ver. De komende berg-etappes zijn daar vooral debet aan. Het aantal hoogtemeters zal enorm zijn en het zal koud worden, vandaag heeft het nog gesneeuwd!

Vandaag echter nog een vlakke etappe. Vanmorgen eerst zakelijk een interview afgewerkt met de plaatselijke krant. Na de fotosessie waren we er klaar voor. Er stonden zo’n 225 kilometers op het programma, eerst door Kansas, later door Nebraska en de laatste kilometers werden afgelegd in Colorado (redactionele noot: de grens met Nebraska werd na een enerverende sprint gewonnen door Sandor. Evenals 9 mile verderop de sprint naar Colorado, die zeer plotseling opdook). Het eerste gedeelte van de etappe gingen voorspoedig, met een lichte wind tegen vlogen de kilometers voorbij. Zelfs mijn knie deed niet lastig. Jan vond het vandaag daarentegen wel lastig, maar dat mag ook wel als je 56 bent en heel de avond bier loopt te drinken. Iedereen deed netjes zijn kopwerk, ik probeerde wat langer op kop te blijven rijden, om wat goed te maken van de voorgaande dagen.

Het landschap veranderde langzaam, van licht glooiend naar leuk golvend (leuk golvend, wat bedoelt hij daar nou weer mee?). De wegen veranderde ook, van heel heel heel erg recht tot recht met af en toe een bocht.
Volgens Mathijs was het vandaag gewoon een zware etappe. Jan kan dit beamen en doet dit dan ook. Mathijs maakt zich verder zorgen dat er in zijn beentjes geen verzuring optreedt, terwijl dit volgens mijn persoontje wel moet.
Bij aankomst in Yuma mistten wij het Driversteam, hierdoor maken we vandaag een ererondje door het dorp. Een aantal wielrenners waren hier niet blij mee, vooral omdat Yuma al een dorp verder was dan gepland. Het Driversteam had vandaag wederom een knus motel uitgekozen voor de verdiende nachtrust.
Na een overheerlijke BBQ en wat wandelingetjes door het dorp werden massaal de bedden opgezocht om te rusten.
Yuma is overigens hier een grote stad, maar is eigenlijk erg klein. Je kunt het vergelijken met de korvelseweg in Tilburg, maar dan zonder asociale automobilisten en openvliegende portieren. Ook ligt Yuma wat hoger, op zo’n 1200 meter. Deze hoogtemeters hebben we stiekem gepakt, want er nooit echt geklommen. Maar volgens Wilco hebben we minder gedaald dan geklommen en kan het dus wel kloppen.

Al met al was het vandaag een fijne fietsdag; het weer was redelijk, droog maar bewolkt, mooie afstand gefietst en iedereen is weer fit.
De fijne fietsdag heeft de volgende cijfers opgeleverd:
225 kilometers, 28 1/2 gemiddeld, een kleine 8 uur op het steeds minder comfortabele zadel.

Met vriendelijke groet vanuit Amerika van Team Coast-2-Coast aan alle lezers van de dagverslagen.

Dag 13 - 5 juni 2003
De fijne fietsdag heeft de volgende cijfers opgeleverd: 225 kilometers, 28 1/2 gemiddeld, een kleine 8 uur op het steeds minder comfortabele zadel.

Terug naar dagverslagen >>