Dag 10: Maandag 2 juni
(door Wilco)

Allereerst moet ik mij excuseren: bij het uitzwaaien op Schiphol stond ook Martijn Noordermeer, inderdaad broer en zoon van…… Dank voor je komst!

Tja, het kan verkeren. Gistermiddag nog 28 graden, windmee en onbewolkt. Buiten hebben Ard en Mark weer hun best gedaan om de uitgehongerde mannen te voorzien van een heerlijke maaltijd: rijst met kip en verse sla. Echt camping/vakantie gevoel.

Na een goede nacht rust, zonder gesnurk, worden de mannen morrend wakker. Is het alweer half zeven? Vandaag ziet het er somber uit buiten, maar gelukkig hebben we nog steeds windmee. In het hotel (8 mile of zoiets (Motel 8, red.)) wordt een Continental ontbijt geserveerd…… niet alleen donut’s + koffie maar ook nog andere niet te definieren broodjes. Toch nog een gewoon boterrammetje wegtikken op de kamer.

Inmiddels hebben de weergoden besloten om Team Coast to Coast te tracteren op een koude regenbui. Bovendien is de wind gaan liggen. Sommige lachen nog wat (Jan, Sandor, Mathijs) en anderen kijken strak voor zich in gedachten verzonken naar eerdere ervaringen in de regen (Wilco). Dit belooft een zware dag te worden.

De regen geselt onze lichamen, vooral de benen hebben het zwaar te voorduren, de regenjackies houden de bovenlichamen redelijk droog. Tot overmaat van ramp krijgt Jan na 35km een lekke band, dit keer voor. Het verwisselen van een binnenbandje blijkt een hele opgave met koude handen. Na deze ongewenste break valt het team licht uit elkaar, iedereen heeft z’n eigen manier om met de kou om te gaan. De stop onder de brug brengt hier geen verandering in: Wilco en Mathijs zijn snel on the way, Jan doet nog een extra jack aan. Blijkbaar heeft Mathijs de smaak te pakken, pas 5 mile voor Hiawhata wordt ie teruggepakt door het peloton. Door deze dolle actie, er had goed iets kunnen gebeuren, mist hij de foto bij het inrijden van Kansas. Inmiddels (na 4 uur) is het opgehouden met regenen, maar de zon wil ook niet doorbreken.

Kansas, we hadden er grote verwachtingen van: warm, dor, droog, lange rechte wegen,plat en cowboys. Niets is minder waar. Glooiend, redelijk groen en weinig cowboys. Wel goede, lange overzichtelijke wegen. 396 mile om precies te zijn en dan zijn we in Colorado, waar het echte werk begint. Normaal is het ook warm en dor, het is ongekend koud en regenachtig voor de tijd van het jaar, de locals zijn er blij mee horen we later.

In Hiawhata zetten we een punt achter deze etappe. 185km, 6:13,25 & 29,00 gemiddeld. Geen slechte dag gezien de omstandigheden. Bovendien zijn we vroeg binnen en exact op schema. De vrije tijd wordt nuttig besteed: Sandor heeft de Hiawhata World, een weekly newspaper, uitgenodigd voor een interview. De rest van de middag wordt besteed aan het poetsen van de fietsen & rusten. Morgen wachten weer 144 miles American Road.

Dag 10- 2 juni 2003
In Hiawhata zetten we een punt achter deze etappe. 185km, 6:13,25 en 29,00 gemiddeld.

Terug naar dagverslagen >>