Dag 6: Donderdag 29 mei
(door Wilco)

We sloten af met “morgen minimaal 199km”. Deze doelstelling werd al na 5 mile om zeep geholpen.

De afgelopen dagen hebben hun tol geeist: Wilco (al vier dagen overleven, geen macht in de benen), Rob (knie) & Mathijs (knie). Op zich niet raar na 945km in vier dagen.

Deze dag begint wederom om 6.30u. Het ritme zit er aardig in, zodanig dat het tijdsbesef langzaam weg: is het nu donderdag of vrijdag? Eten, aankleden, tas inpakken, bandje oppompen, nog wat “afval lozen” en de auto laden.

Om 7.51 stappen we op. De stemming is somber. Na een half uurtje fietsen blijkt dat Rob en in mindere mate Mathijs teveel hinder ondervinden. Rob & Mathijs besluiten een buskaartje bij de Buschauffeur (bus in wielertaal) te kopen. Alleen Jan & Sandor zijn optimistisch over 200km. Intussen wacht Indianapolis (uit te spreken als in-die-aanaa-poolis). Je rijdt langzaam maar zeker de stad in, te starten met de 4500-street, aflopend tot 00-street. Het verandert van pauperwijk, kogels op straat, met ranzige goedkope motels, naar een bruisende metropol met nieuwe mooie hoge kantoren. Op de 00-street, hartje Indiana een mooie foto laten maken. Bijzonder is de enorme dierentuin in het centrum, zo kom je opeenst een enorme olifant tegen. Indiana is ook bijzonder om de mooie stadions (Basketbal, Basebal een de Speedway). Toevallig (of niet, wij zijn tenslotte echte Meetmannen) komen wij langs de beroemde Idiana Speedway. Brutaal als wij zijn nog fffff op de Oval gekeken, waar getraind werd. Altijd mooi om te zien en te luisteren.

Na deze leuke intermezzo keren we terug naar de harde werkelijkheid: we hebben inmiddels 50km afgelegd en we moeten vandaag nog 150 afleggen. Even buiten Idianapolis besluiten we om door te rijden naar Danville, ons dagtotaal zal dan blijven steken op 80km. Wij liggen nu exact op schema, de opgebouwde voorsprong op schema is weg. Tijdens het avondeten zet iedereen z’n theorie uiteen wat de oorzaken kunnen zijn van de huidige situatie.

Danville is een redelijk grote plaats waar geen motel is. Daarentegen bevindt zich hier een Bed&Brealfest. Dit roze (hoe komen ze hieraan?) oude vrijstaande pand doet het ergste vermoeden. Binnen blijkt alles anders: 6 slaapplaatsen en een oud, stilistisch koloniaal ingerichte woon/slaapkamer wacht op ons. Een zucht van verlichting klinkt bij enkele personen. Wilco, Rob & Mathijs besluiten om deze middag te gebruiken voor rust & herstel. Een beetje slapen, beentjes omhoog en ijs op de knieen. Sandor & Jan, fit als altijd gaan “ergens” kijken voor een laptop. Uiteindelijk blijft het bij kijken.

’s Avonds nog wat ranzige magnetronmaaltijden naar binnen gewerkt. Gelukkig staat op de verpakking wat zou moeten zijn.

Morgen weer een dag. 127, waarschijnlijk 134 loodzware miles naar Decathur wachten op ons. Na twee dagen wind tegen & regenachtig weer zou het fijn zijn als de weergoden ons beter gezind zijn (we verdenken Jeroen dat hij stiekem regendansjes heeft gemaakt). Hopelijk verloopt het herstel goed en zal morgen iedereen weer fris aan het vertrek verschijnen.

Nawoord: allways look on the bright side of life.

Dag 6 - 29 mei 2003
Gegevens: 80 kilometer, 3:15.23 met een gemiddelde van 26 km/uur.

Terug naar dagverslagen >>