De Avond Etappe (18 juni 2006)
Utrecht
3 uur slaap ...

Zoals beloofd een kleine update uit Nederland. Het verblijf in het ziekenhuis heeft iets langer geduurt dan verwacht, maar zondagmorgen was het zover mochten we als een echt gezin naar huis.

Ik dacht dat de koers druk was en stress met zich meebrengt, maar het vaderschap vergt ook de nodige energie. Er moet veelgeregeld worden zoals aangifte, verzekeringen, kraamhulp, geboortekaartjes, huis klaar maken, visite en natuurlijk de verzorging. Er komt nog een hoop bij kijken maar je leert snel en we zijn redelijk voorbereid.

De eerste nacht thuis ging heel goed, alleen om 3u 's nachts eruit geweest voor revaitilering (schrijf je dat zo?) en goed kunnen slapen.

Afgelopen nacht daarentegen verliep hectisch en Lieke kon niet echt goed slapen, waar wij niet zoveel raad mee wisten. Ligt het aan de voeding? Babies zijn eigenlijk nog primairder dan wielrenners: gewoon op tijd eten en er is niets aan de hand (zie dagverslagen over de ochtend, middag en avond eet sessies van de coureurs!). Met Lieke is het net zo. Gelukkig is de kraamhulp ervaren en het kan ook gewoon zijn dat ze zich alleen voelt (de baarmoeder is lekker warm en mamma is dichtbij) of dat ze een zogenaamde "zuigbehoefte" heeft (tja .... nu is dat nog niet zo erg).

Morgen weer aan het werk en moet Inge het samen met de kraamhulp op knappen. Hopelijk gaat het vannacht beter nu we meer ervaren ouders zijn!

U heeft ook kunnen lezen dat mij knie enigzins stijf was. Een kleine referentie naar Jeroens verslag over Slopen en Gesloopt worden, waarschijnlijk heb ik MIJZELF gesloopt op de Puy Mary door zowel veel te diep te gaan als een veel te groot verzet ronddraaien (39x18) waardoor de knie overbelast is geweest. De laatste 6/7 etappes heb ik steeds achteraan gereden, maar wel in mijn eigen tempo en met een licht verzet. Zolang je in koers bent, ben je in koers. Zo simpel is dat. Ik denk dat dit ook de enige manier was geweest om de resterende etappes toch uit te rijden. Het is eigenlijk raar, want als je knie echt kapot, hoe kan je dan nog een Tourmalet over? Blijkbaar was ie gewoon wat overbelast en rust is dan eigenlijk het enige dat helpt. Maar hoe kun je in een etappe met cols van de Buiten Categorie rusten? Op het moment is de knie volledig hersteld maar ja, nu zit ik niet meer in Frankrijk.

Inmiddels ook weer Sandor aan de lijn gehad en de verhalen over de afgelopen dagen en de Mont Ventoux gelezen. Het aftellen is begonnen, nog anderhalve week te gaan. De mannen doen het goed en ondanks alle mooie vader momenten denk ik nog vaak aan de renners, wat ze doen, waar ze zijn, hoe de Ventoux is en bij het zien van de foto's blijft toch een klote gevoel dat je er niet bij bent en het gevoel dat er een coureur mist ..... Ooit, zal ik die 10 etappes nog moeten volbrengen - tot die tijd is het hoofdstuk niet afgesloten. Maar ja, een blik in de wieg .......

Gegroet,

Wilco

Opa met zijn Ooievaar

Mama!